Yirmi yıllık süre zarfında, önceleri dertler bir idi, çok fazla sürmedi on oldu. Sonraları giderek katladı ha katladı, öbek öbek tepeler oluştu. Derken, kolayca aşılacak tepelerin her biri dağ oldu. Yirmi yıl sonunda bir de baktık ki dağlar sıradağa dönmüş duruyor karşımızda…
Müteaddit defalar 3 Kasım’la ihanete kapı aralayan Bahçeli’nin, Ülkücülerin sokağa çıkmasını, meydanlara inmesini engellemesinin, akabinde tek başına mikrofonu tokatlayarak yırtınmasının altında birşeyler var demiştim. Sokaklar ve meydanlar vatandı oysa. ‘Bir şey değişecek. Herşey değişecek’ demişti. Öyle de oldu. Aleyhimize değişmeyen pek birşey kalmadı.
Her gün ahlayarak, inleyerek haykıra haykıra geldik bu günlere… Geçen süre zarfında sürekli zayıf düştük, düşürüldük. Milli direnç noktalarımız bir bir safdışı edildi. Bir de baktık ki vatanın milletin tek güvencesi olan ordumuz, yapılan onca ihanete göz yummuş, sadece sarayı korur kollar olmuş. Ne derlerse sorgusuz sualsiz yapıyor. Suriye’ye gir, giriyor. Afrin’e git, gidiyor. Var gibi ama yok. Devlet bitirilmiş, aile şirketine dönüşmüş. Pıtrak gibi yer altından tarikatlar fışkırmış. İktidar partisi din olmuş. Yüce dinimiz islam iki gözü iki çeşme…
İnsanımızın bir kısmı bu çöküş döneminde susturulmuş, bir kısmı ne Türk ne Müslüman, hafızalar törpülenmiş, hatta silinmiş. İçimize Suriyelisi ve benzerleri doldurulmuş. Türklük itilmiş kakılmış. Öz vatanında ikinci sıraya atılmış. Genel olarak maneviyat yerini maddiyata bırakmış.
Bu deprem felaketi bize ders olmalı. Seçim mutlaka yapılmalı. Bu büyük beladan kurtulmak için son şansımız. Aksi durumda istikbalimiz karanlık. Vatanı parça parça bölerler. Doğu Anadolu’yu ermeniye, Antalya ve civarını Putin’e, Güneydoğu Anadolu’yu yahudi-barzaniye verirler. İstanbul ve çevresini konstantinapolis yaparlar. Sanılmasın ki bize bir parça bırakırlar! Ankara’da, iç Anadolu’da ABD ve AB askerleri devriye dolaşır. 20 Sene boyunca süren akepe işgali, yerini fiili işgale bırakmadan illa ki seçim.