Villiam Shakesper der ki;
‘’En çok soytarılara üzülüyorum’’
Kendisine ‘’Hangi soytarılara üzülüyorsun?’’ diye sorulunca, cevabı ‘’Dalkavuğu olduğu Diktatörün gölgesini kendi gölgesi sanarak şımarıp çevresinde ki insanlara güç gösterisinde bulunan soytarılara’’ şeklinde olur.
Bundan sonra toplumda bu tip soytarıları daha sık göreceğiz.
Şayet bir ülkenin üzerini, cüce, sığ, terbiyesi kıt ve ağzı bozuk insanların büyük büyük gölgeleri kaplamış ve bu gölgeler kör gözlerce fark edilemeyip, hâlen daha o yalancı dev gölgelerin cüce ve sığ sahiplerinden medet umuluyorsa; o ülkede güneş batıyor, sonu meçhullüklerle dolu zifiri karanlık sabahsız bir gece başlıyor demektir
Eğer bir ülkede;
Milletin birlik ve bütünlüğünü tesis etmekle görevli olan siyâsiler, yalan, riya, kin, nefret ve iftira yüklü sözlerle meydanlarda halkın %50 sini diğer %50 sine YUH ÇEKTİRİP, zaman zaman da üzerilerine saldırtarak bundan büyük bir zevk alabiliyorsa, o ülkeye düşman ordularının girmesine gerek yok, zaten o ülke içeriden işgâl edilmiş demektir.
Sözün şehveti;
Meydanlarda dalkavuklardan yükselen alkışların ve övücü sözlerin şehvetine kapılan diktatörlerin beyinleri ve gönülleri ihtilam yaşar ve her ihtilâm sonrasında biraz daha çirkinleşir ve çirkefleşirler.